jjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjj

Met een rugzak om naar het einde van de nacht

Vanaf september 2007 reis ik een aantal maanden door het Midden Oosten, Iran, Pakistan en India. Op deze blog kun je mijn sporen volgen
Hier zijn trouwens foto's te zien.

maandag, maart 24, 2008

Voornemens

Iedere middag komt de regen (omdat in Nepal niets gebeurd behalve de arrestatie van Tibetaanse demonstranten en een verkiezingscampagne met intimidatie en geweld door de voormalige Maoistsche rebellen, begin ik maar over het weer) - iedere middag komt dus de regen... 's Avonds klaart het op en staat de bijna volle (preciezer: net niet meer volle) maan boven het meer waaruit ik vanuit mijn tweehonderd rupees (twee euro) kostende hotelkamer over uitkijk. Rond het meer liggen bergen, niet hoger dan vijftienhonderd a tweeduizend meter, maar achter deze heuvels liggen de reuzen van de Himalaya. Iedere ochtend neem ik me voor om vroeg (vijf uur) op te staan en met een bootje naar de andere oever te varen om bij zonsopgang de Annapurna 1 (8091 m), de Macchapuchare (6997 m) en andere bergen van de Transhimalaya Range in het water gereflecteerd te zien. Want, nu we het toch over het weer hebben: in de loop van de ochtend hullen de bergen zich in wolken. Omdat ik 's ochtend niet uit mijn bed kan komen, mis ik de bergen en moet ik me vermaken met een boek, het zoeken naar een knuffelyak voor mijn neefje op de bazaar van Pokara, tempels of een partijtje voetbal met Tibetanen in een vijftig jaar oud vluchtelingenkamp (totdat het gaat regenen en onweren). Vanochtend nam om half zeven de taxi naar een uitkijkpost, en kon ik een laatste glimp van mijn eerste 8000 meterer opvangen. Morgen weer en kans.

woensdag, maart 19, 2008

Onmoeting met de heilige man

'Waarom is hij heilig?' vraag ik aan Raju, als we de trappen oplopen naar de ashram, waar de heilige man uit de Himalaya dezer dagen logeert en ontvangt.

De dertienjarige jongen, die me heeft verteld dat er een heilige man in de stad is en heeft aangeboden mij bij hem te introduceren, antwoordt: 'Because he is not married'.

Het merkwaardige argument vraagt om uitleg, maar we zijn al bij de ashram - het is een klein, wit kamertje waar op de grond een dikke westerse vrouw met korte bruine dreadlocks in keermakerzit zit. Er hangen bloemenkettingen aan de muur en de kussens op de grond zijn oranje.

Raju maakt duidelijk dat we buiten moeten wachten. De heilige man is nog even in een andere ashram mensen aan het helpen. We gaan op de stoep zitten. Ik probeer en nog achter te komen waarom de man heilig is, maar Raju geeft me antwoorden als: 'hij reist over heel india, en

'Namaste', zegt een donkere man, terwijl hij zijn handen voor zijn borst vouwt, alsof hij bidt, en een lichte buiging maakt. Hij heeft lange zwarte dreadlocks, een baard, horizontale witte strepen op het voorhoofd. Hij draagt een witte doek om zijn schouders en een oranje om zijn middel. Hij verdwijnt in de ashram en trekt een gordijn achter zich dicht.

Ik kijk Raju vragend aan. Hij zegt dat het de heilige man was. Voor een heilige man ziet hij er, vergeleken met de andere heilige mannen die ik heb gezien, opmerkelijk verzorgd, jong en weldoorvoed uit, denk ik.

Een paar minuten later komt de dikke westerse vrouw naarbuiten; ze kijkt alsof ze het leven heel ingewikkeld vindt. De heilige man staat in de deuropening en gebaard me binnen te komen.

'Sory that i kept you waiting,' zegt de heilige man, als ik in kleermakerszit tegenoverhem ga zitten. 'Oh no problem', antwoord ik.

'So you are a holy man?', begin ik, las ik op de kussen zit.

'I am a fortune teller.'

'A fortune teller! How can yo become one?'


'It was a gift of god I got by birth. And I trained it afterwards.'

Ik wil vragen hoe je dat kunt trainen, maar hij is me voor:

'From which country are you?'

'From holland.'

'Holland. I had a lot of people from Holland.' Hij pakt een schrift en begint te bladeren. Even later houdt hij me een poagina voor. Naast een vierkant met allemaal cijfers en driehoeken heeft iemand uit Woerden geschreven 'Deze man is geniaal'

Ik knik en de man begint verder te bladeren. Ik probeer te vragen waar hij vandaan komt, waar hij woont, maar hij gaat er niet op in. Terwijl hij in zijn referentieschrift vraagt hij of hij mijn toekomst moet voorspellen.

'Ik moet eerlijk zijn', antwoord ik, 'ik ben behoorlijk sceptisch over voorspellingen. Ik ben meer geintresseerd in het verschijnsel heilige ma....'

'I can do it now,' zegt hij. 'De vrouw komt straks terug. Maar nadien moet je wel betalen.'

'Hoeveel?'

'Sommige mensen geven duizend rupees, andere tweeduizend, sommige tienduizend'

'That is way to much.' (Duizend rupees is achttien euro.)

'Hoeveel wil je wel betalen?'

'Ik weet het niet.'

'Tell me how much you want to pay? I can make a special price for you.

'I don't know, but thousend is way to much. I'm not considering to pay anything like that, or even five hundred.'

'So I cannot help you.' En hij gaat met zijn lichaam naar achteren hangen, om duidelijk te makeken dat de auditie is afgelopen.

'Ik weet het niet... Ik ben hier meer gekomen omdat ik een keer met een heilige man wilde pra...'

Hij gaat er niet op in en maakt duidelijk dat ik weg moet gaan. Met een grijns sta ik op. 'This man is a real business man,' zeg ik tegen Raju, als we weglopen.

'Maar hij geeft het aan de armen,' besluit Raju.

dinsdag, maart 11, 2008

Duiven stelen

Op het dak van een gebouw naast mijn hotel staat een Indier met stropdas duivengeluiden te maken. Het is het eind van de middag, de zon zakt langzaam in de zee van vierkante betonnen huizen die zich uitstrekt tot aan de horizon, af en toe onderbroken door een minaret, een koepel of een flatgebouw. Over het dakterras-met-restaurant, waar ik een boek aan het lezen ben, scheert af en toe een troep duiven; ze cirkelen rond het gebouw waar de Indier-met-stropdas opstaat. Op een ander dak, een kleine honderd meter verder op, staan twee mannen, die ook af en toe duivengeluiden maken - en ook rond hun dak cirkelt een troep duiven. Af en toe voegen de groepen duiven zich samen, waarop de mannen geluiden beginnen te maken en met een soort touw beginnen te zwaaien. De groep slitst zich, en op ieder dak landen duiven. Gister heeft iemand me uitgelegd wat de pointe is van het ritueel, dat zich hier avond na avond herhaalt: duivendiefstal, de duivenmelkers hopen dat een paar duiven van de buren zich aansluiten bij hun duiven. Ze doen het alleen aan het einde van de middag, waarschijnlijk als ze net terug zijn van kantoor, het is maar wat je hobby is.